تنها شاعر مرده این شهرم که بر گور شعرم روضه می خوانم
عشقم به شعر بی پایان است
زندگیم را به شعر تقدیم کرده ام
و اگر از دنیا رفتم، امیدوارم
سرایان بعدی برای شعرم ادامه دهند
من قلم خود را روی سفره عشق گذاشتم
و با قطرات خونم، شعرهایی را خلق کردم
هرگز از عشق و شعر دست نمی کشم
تنها بر روی گورم، شعرم خوانده شود
و روحم شاد شود که شعرم در دلهای مردم زنده مانده است
همیشه با شعر در روابطم، همیشه در روحم
او را گره بزرگی است که پای بند زمان است.
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
خوش بین