دلم پر درد و درمانی ، ندارد

ز بارِ غم، به جان؛ جانی ندارد

به خود گفتم، در این عالم؛ خدایا

چرا ، این دل ؛ غزلخوانی ندارد

نمی دانم ، چرا ؛ حیران شدم زار

که درد و غصه ، پایانی ؛ ندارد

زمستان رفت، ولی ؛همچون خزانم

چرا ؟ این دل ، بهارانی ندارد

به دنبالِ خودم، چون گردبادی

بگردد دل ، که سامانی؛ ندارد
بادصبا
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
آوای باد صبا