من زمین را طبیعت را دوست دارم.

من دوست دارم طبیعت را ببینم، بشنوم، ببویم و لمس کنم.

من دوست دارم از زیبایی و تنوع حیوانات و گیاهان لذت ببرم

. من دوست دارم هوای پاک را نفس بکشم و از آفتاب، ماه و ستاره ها نور بگیرم

. اما من نگرانم.

من نگرانم که زمین را در حال از دست دادن باشیم.

من نگرانم که محیط زیست را در حال شکنجه کردن باشیم.

من نگرانم که حیات وحش را در حال نابود کردن باشیم.

من نگرانم که آینده را در حال منقرض کردن باشیم.

چرا ما این کار را می کنیم؟ چرا ما به زمین، خانه مشترک خود، بد می کنیم؟

چرا ما به خود، به یکدیگر و به سایر موجودات زنده، بد می کنیم؟

آیا ما فراموش کرده ایم که بخشی از طبیعت هستیم؟

آیا ما فراموش کرده ایم که به زمین تعلق داریم؟

آیا ما فراموش کرده ایم که به یکدیگر وابسته هستیم؟

ما داریم زندگی را نابود میکنیم و سلامتی را میکشیم وَ این نتیجە عدّالت نکردن به زمین است.

نوشته شده:ابوالقاسم کریمی ورامین 17/فروردین/1399
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
اشعار و نوشته ها:ابوالقاسم کریمی