به رضوانم چو دردوزخ،به دوزخ همچو در رضوان
به غم، در بندِ آزادم و آزادانه در زندان
به کیشِ صوفیان کافر، به کافر مَسلَکان هم کیش
به میخانه، چو مستان مست و دوراز مکتب رندان
به پایِ دل به زنجیرم، به زنجیری نه پا بسته
به جان دلداده ی جانان، به مَه رویان نه هم پیمان
به دلداری منم شُهره، ولی بی دلبر و رسوا
به حق لیلای بی مجنون ،و مجنونی به حق حیران
به شیرینی شِکَر قندم ،به تلخیِ شرنگم من
به آرامیِ ساحل ها، به دریاهایِ چون طوفان
به سر سودایِ شیدایی، نه سر دارم نه سودایی
به بُستان چون گلی خندان، ولی پژمرده از هجران
به هوشیاری چو دیوانه، ولی دیوانه ای هوشیار
به نون و القلم عاشق نه عاشق، کشته ای بی جان
بادصبا
ZibaMatn.IR