روزی نو برفی با زیبایی و آرامش آغاز شد،
خورشید صبح، با شوق و درخشش خاصی به پا خاست.
از پنجره دلنشین به سراغم آمد،
طراوت و شادی را با خود آورده بود،
و در اوج امید و آرامش، منتظر من بود.
از فنجان چایی گرم لذت می بردم،
کوچه های پوشیده از برف را فرو می بردم.
نگاهی به این جاده های خالی از عجایب می انداختم،
سکوتی عمیق با موسیقی برف، در قلبم پدیدار می شد.
و در پنجره می تابید درخشان و دلنشین،
نور طلایی خورشید، لبخندی از پنجره برایم بود.
با صدایی آرام و دلنشین، به من خوشامد گفت،
من و برف و خورشید، در این لحظه آرام، در هم آغوش بودیم.
با نگاهی به فراز منظره برفی، در زمستانی بی اغراق و بی پایان،
آرامشی مطلق در آغوش داشتم،
زمانی که خورشید صبح، معشوقم را به من معرفی کرد،
شعار عشق و آرامش در تمام ذات من پدیدار شد.
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
