بدترین قسمت از دلتنگی اونجاییِ که ندارمت، اما این دلِ بی پدر لَه لَه می زنه برای یکم دیدنت؛
برای کاشتنِ یه بوسه کوتاه، روی اون تَرقُوه ناز و دلبر.
برای یک لحظه، فقط یک لحظه حس کردن اون آغوشِ تنگ و عاشقونه.
برای دست های ظریف و سردت که همیشه بین دست های من گرم می شد.
برای چشم هایی که هیچ وقت از دیدنشون سیر نشدم.
برای شنیدن صدایی که بهترین ملودی و توی ذهنم حک کرد.
برای لمسِ موهایی که نه به رنگِ طلا، بلکه خود طلا بود.
برای شب ها و روزها و سال هایی که کنار تو گذشتن و شاعرانه ترین لحظات و برای من رقم زدن.
برای تویی که لبخندت مثل طلوع خورشید به زندگی مُرده ی من بود.
برای تویی که نگاهت مرهم زخم های این قلبِ بی پناه بود.
برای تویی که این روزها تو خاطره و چند ورق عکس و چند نخ سیگار و چند قطره اشک خلاصه شدی؛
برای تویی که شدی سردتر از پاییز و دلت مثل دِی یخ زد!
برای تویی که دیگه نیستی و نمیای...
برای تویی که دیگه این قلب عاشق و نمی خوای...(:
- نرگس خسروی بانوقلم
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
