قَسَم به رُوزِه سُکوتِ هِنگام طُلوع چَشمانَت ؛ هَرروز وُضو میگیرَم با اَشکهایَم به مَحضِ شِنیدَن اَذانِ یادَت ،
رو به قِبلِه خاطِرات بَرای اَدایِ فَریضه نَماز عِشق ، بِهنگام اِقامه دَرمَن حُلول میکُنی ؛ حَمدَت را میگُویَم تَنها اَحد دُنیایِ مَن، بَعد از مَعبود فَقط توئی دَلیلِ رُکوع وسُجودَم، دَرقُنوتِ بینِ دو دَستانَم فَقط تُورامی بینَم لال میشَوَم ...، تَشّهُد آلوده به یادَت کافَرم کَرد! این بَساطِ هَر وَعده نماز مَن است گُناهش گَردَن تو
دَلیلِ کافَر شُدَنَم...!؟!
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
رضا کهنسال آستانی