متن آغوش خدا

آغوش عدم

از خود چه بماند جز نامی و افسوسی ؟
وقتی همه چیزم شد تصویر فراموشی

در خواب زمین گم شد رویای نم ناکم
از شعر چه خواهم خواست وقتی نفس خاکم

هر شعر من از خون است از زخم زمان جاریست
هر بیت من آوایی است از حلق...

❉᭄͜͡اے خـבاے مهرباט בر این ماـہ مبارڪ رمضاט میزبانے ..
ـבر خانـہ ات باز است و مهماט نوازے ..
בر آغوش بگیر و نظرے کن بـہ بنـבگانے کـہ نـבارنـב جر בر خانـہ ے تو هیچ پناهے ..

آمین یا رب العامین

اے خـבاے مهرباט בراین ماـہ مبارڪ رمضاט میزبانے
ـבر خانـہ ات را باز کن و
،ـבر آغوش بگیر کسانے کـہ جز בر خانـہ ے تو نـבارنـב هیچ پناهگاهی…

چه هوایی، چه نوایی، چه حریم باصفایی
انگاری تا توی صحنی،توی آغوش خدایی...

و خدا گفت؛ سلام ای اهل زمین
چه کسی غمگین است؟
چه غمی در سینه؟
چه کسی در بیشه ی تنهایی خود میرنجد؟

من به آغوش خدا محتاجم... نفسی بوسه زنم
تا که دراین ریشه ی غم ریشه کند....
باشد که تو را مهر بورزد از عشق.... تو به آغوش...