پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
ترس احمقانه است. افسوس هم همینطور....
مرا دو چشم به راه و دو گوش بر پیغامتو فارغی و به اَفسوس میرود ایام ......
این شهر به تنگ آمده بود از من و افسوسآن کودک بی حوصله دیگر خطری نیست...
ای کاش میبردی تمام خاطراتت رااز تو برایم یک بغل افسوس مانده...
