متن انتشار اول فروردین ۱۴۰۴

...شکسته پشتِ دلم زیربار چشمانت
قبول کن که نگاهت کمرشکن شده است...

مرا از هر دو عالم ،گوشه ی ویرانگی بهتر
همین یک لقمه نان از سفره ی شاهانگی بهتر

از این میخانه ها دل می کنم، بی هیچ تردیدی
برای عاشقِ تنها، شرابِ خانگی بهتر

نه ذرّه ذرّه پوسیدن،درون پیله ی عادت
میان این گلستان بی گمان پروانگی بهتر

ندارد هیچ...