مرا از هر دو عالم گوشه...
زیبا متن: مرجع متن های زیبا کوتاه
مرا از هر دو عالم ،گوشه ی ویرانگی بهتر
همین یک لقمه نان از سفره ی شاهانگی بهتر
از این میخانه ها دل می کنم، بی هیچ تردیدی
برای عاشقِ تنها، شرابِ خانگی بهتر
نه ذرّه ذرّه پوسیدن،درون پیله ی عادت
میان این گلستان بی گمان پروانگی بهتر
ندارد هیچ لطفی آشنایی با چنین خلقی
یقیناً آسمان را با زمین بیگانگی بهتر
زده بر پای دل، زنجیرِچون وچند، دستِ عقل
اگر عاقل شدن این است، پس دیوانگی بهتر.
تفسیر با هوش مصنوعی
این شعر، تنهایی و بیزاری شاعر از دنیای مادی و ریاکاری را بیان می‌کند. او گوشه ای ویران را به دو عالم ترجیح می‌دهد و عشق و آزادی را به ثروت و عادت می‌پسندد. به نظر شاعر، پرواز روح از قید و بندهای زندگی روزمره و دوری از اجتماعِ بی‌معنی، بهتر از زندگی ماشینی و پذیرفتن عقلانیتِ خشک است. دیوانگی و رهایی را به عقلانیتِ محدود ترجیح می‌دهد.