یکشنبه , ۴ آذر ۱۴۰۳
نور نبود هر درونی را که در وی مهر نیست...
نور خواهی مُستعد نور شو...
سایه شکن باش چو نور چراغ...
صورت ماهتبه آسمان سیاه افکارم نور می پاشدمثل ماه...
صنما چگونه گویم که تو نور جان مایی...
صفت چراغ داری چو به خانه شب درآییهمه خانه نور گیرد ز فروغ روشنایی...
ما همه چشمیم و تو نور ای صنمچشم بد از روی تو دور ای صنم...
برای چراغ های همسایه هم نور آرزو کنبی شک حوالی ات روشن تر خواهد شد....