متن چراغ

دخیلِ بسته به ناممکن!
شریکِ شاخه ی بی میوه!
عروس و همسرِ یک بی سر!
اگر به عهدِ خودت هستی
بزن کنار سکوتت را
فروغِ رابطه می خواهم...
«آرمان پرناک»

گفتم که
دیر یا زود می رسند
زخم ها دهان گشوده اند
کوچه ها
در قرق شب است
چراغی بیاور
....
صبر کن
صدایی از بام آمد
گزمه ها رسیدند .

چشات بس که قشنگه واسه من شهر فرنگه

واسه پنجره هواست وای وای وای وای چه هوایی

صورتت پر از ستاره ست واسه من غرق اشاره ست

واسه بی زبون صداست وای وای وای وای چه صدایی

جهان، در سخن تو پر از باغ و بهاره

صدا، در نگه تو،...

چراغِ بیمار، کوچه
خیره است
به بی خوابیِ چشمانم،
شب را می نوردم
چون کولیانِ آواره
از پیِ تو،
ای وایِ من اگر
بر شانه ام بیفتد
بختکِ خواب.

شب نگردد روشن از وصف چراغ

نام فروردین نیارد گل به باغ

صفت چراغ داری چو به خانه شب درآیی

همه خانه نور گیرد ز فروغ روشنایی

سایه شکن باش چو نور چراغ

این همه از تاریکی بد نگویید
شما که فروش چراغ تان
به لطف همین تاریکی هاست

تو مگو همه به جنگند و ز صلح من چه آید
تو یکی نه‌ای هزاری ، تو چراغ خود بر افروز

گُل از پیراهنت چینم که زلف شب بیارایم
چراغ از خنده‌ات گیرم که راه صبح بگشایم

چراغی در دست
چراغی در برابرت
من به به جنگ تاریکی نمی روم
من نور را میاورم
تاریکی خودش نمی ماند...
نور باران باشه قلب و ذهنتون ،فراموش نکنیم ما از نوریم و به نور باز می گردیم،یادمان نرود طولانی ترین شب سال همان نزدیکترین شب رسیدن به سپیدی است......

چراغ از خنده ات گیرم
که راه صبح بگشایم

صفت چراغ داری چو به خانه شب درآیی
همه خانه نور گیرد ز فروغ روشنایی

سراسر نام ها را گشته ام
و نام تورا پنهان کردم....
میدانم شبی تاریک در پی است
و من به چراغ نامت محتاجم...

دلم به حال پروانه‌ها می‌سوزد
وقتی چراغ را خاموش می‌کنم ،
و به حال خفاش‌ها ؛
وقتی چراغ را روشن می ‌کنم
نمی شود قدمی برداشت ،
بدون آن ‌که کسی نرنجد !

برای چراغ های همسایه هم نور آرزو کن
بی شک حوالی ات روشن تر خواهد شد.

هر شب
که چراغ ها خاموش میکنی
با اندیشیدن به رویاهایت
کلید آرامش را روشن کن
آرامش
جایی در پس افکار توست!

خواهر که داشته باشی قلبت به خانه ای می ماند که همیشه ی خدا چراغ یک اتاقش روشن است

ما هرچه را که باید

از دست داده باشیم ، از دست داده ایم

ما بی چراغ به راه افتادیم

من از نهایت شب حرف میزنم

من از نهایت تاریکی

و از نهایت شب حرف میزنم

اگر به خانۀ من آمدی برای من ای مهربان چراغ بیاور

و یک دریچه که از آن

به ازدحام کوچۀ خوشبخت بنگرم