دوشنبه , ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۳
پر کن جامم ساقی تا جان در تن باقی استپر کن پر کن ساقی از دل غم ها جاری استپر شد از نامردی دنیا چه نامردیپرکن پرکن ساقی زخم از دنیا کاری است...
ابری ست در مغزم که بارانی به چشمش نیستهیچ انتظاری از خدا جز قهر و خشمش نیستدلخسته ام دلخسته تر از گوسفندی که در زیر تیغ است و جهان دیگر به پشمش نیستدنیای ما دنیای نامردی ست باور کن من دیده ام در ناامیدی ها امیدی نیستاز مرد تا نامردِ این قومی که نامردنداینان نمیخواهند ازاین بیراهه برگردندباگریه چیدم واژه هارا روی هم امااین ناکسان با شعرهایم مُخزنی کردندبا نا امیدی پیش رفتم مثل یک سربار من یوسفی بودم که در رفتم نشد در با...
