متن زخم خورده

آنکس که به عشق دل داده منم
از آتش عشق شعر ساخته منم

از روز ازل زخم خورد دل از عشق
با سیب تو پرچم بافته منم

دلواپس گذشته مباش و غمت مباد
من سالهاست هیچ نمی آورم به یاد
بی اعتنا شدم به جهان، بی تو آنچنان
کز دیدن تو نیز نه غمگین شوم نه شاد
رسم این مگر نبود که گر آتشم زنی
خاکستر مرا نسپاری به دست باد
گفتی ببند عهد و به من...

هر شب از اینترنت شب را خوش گفتم
اماا الان خودم شب را خوش میگویم...
.
.
.
عاشقی در زیر باران میرفت...
گوش میداد به صدای قطره ها...
او عاشق نبود!!
او عاشق عاشق بود اما زخم خورده...
عاشقی زخم خورده در زیر باران میرفت...
گوش میداد به صدای...

من در میان شدت سردرگمی گمم
من زخم خورده ی زخم زبان مردمم
آه!
حقیقت چه بود؟
امان از ظاهری سبز
و باطنی کبود

این زخم خورده را به ترحم نیاز نیست
خیر شما رسیده به ما مرحمت زیاد
.