متن شیدایی عمیق

بدان؛
رگِ رویایِ
دلی
هماره،
زار
نفَس،
نفَسش بی‌تاب‌
و می‌کند تکرار:
دمی،
به نگاهِ دل،
ببین
زلیخایت
گناه نکرده‌؛
که:
شده‌ست،
شیدایت
چو رفته سراپایش،
به غارِ تنهایی،
رها
بِنِمایَش،
از:
جهانِ رسوایی
بدم،
به نفَس‌هایش،
صفای رویایی
ببخش،
به بستانش،
گُلی
شکوفایی

گر چه من لیلی یک ایل فریبا بودم
سمت تو میکشدم عشق جنون آلودم


وادیِ پاکِ جنون لایق هر لیلا نیست
این منم آنکه به عشق تو فقط محدودم

گرچه تو اسوه ی عشقی من ازین شیدایی
رنگ ورویی به تو وعاشقی ات افزودم

همه احساس،منی مایه ی سرمستی من...

برخیز؛ بیا، نزدِ دلم؛ دلدارم!

آخر، منم انسانم و یک دل دارم!

یک دل، که نه صد دل، شده‌ام شیدایت؛

گل‌بوسه‌ی حس، بر لبِ «تو»، می‌کارم!