متن شیدایی

به دل جـفا تو نمـودی و من وفا کردم
درون جـان و دلم عشــــق تو بنا کردم

بیا بیا که جهانم ،جهان شیدایی است
از آن زمان که به غیراز تو را رها کردم

من، با شعورِ عاشقی، هر روز، عادت کرده‌ام
برپا کنم بزمِ صفا، در پیشگاهِ دلبرم

او پادشاهِ دل شود؛ من چون ندیمی باوفا
پروانه‌وار و، پُرتپش، گردِ حریمِ سرورم

صد جام گیرم، از لبش؛ با بوسه‌های عاطفه
بهکام و رویایی شود، احساسِ پُرشور و، شرم

پای تا سر شده ام ، محـوِ تماشای شما
مات و مبـهوتِ سیه چشمِ فریبای شما

چاره ای کن دلِ بی طاقتِ ما را که شده
همه دَم در بدر و عاشق و شیدای شما

تو مغناطیس احساسی؛ دمادم

دلم را می‌کنی جذبِ صفایت

با خیالِ صورتِ نازِ نگار
سینه‌ام، درگیرِ حسّی، ناب شد

بَدُل به باد شدم، دلخوشم به اینکه مرا
بهشتِ موی پریشان تو، وطن شده است

برخیز؛ بیا، نزدِ دلم؛ دلدارم!

آخر، منم انسانم و یک دل دارم!

یک دل، که نه صد دل، شده‌ام شیدایت؛

گل‌بوسه‌ی حس، بر لبِ «تو»، می‌کارم!

شوقم از آغوششیرین‌ها و لیلی‌ها گریخت

شور دنیا قدر شیدایی من میدان نداشت

وعده ی عشق تو را جانانه باور میکنم
این شب آشفته را با یاد تو سر میکنم
گر چه ویران کرده ای دنیای شیرین مرا
قصه ی شیداییم را با تو آخر میکنم

میان مهلکه ها به دنبال عشق بیابانم
به تو نمیرسدم ولی با تو فقط میمانم

تو آن شعله ای که تامین نمی خواهد
من آن برقی که فقط تو را می خواهد

گریه های باران را به نمک آتش میزنی
در آوار شب ها خواب عجیب میدهی

از آغوش تو...

میان مهلکه ها به دنبال عشق بیابانم
به تو نمیرسدم ولی با تو فقط میمانم

تویی آن شعله که تامین نمی خواهد
منم آن برق که فقط تو را می خواهد

گریه های باران را به نمک آتش میزنی
به آوار شب ها خواب عجیب میدهی

در آغوشت شب زمین...

رسوایی و اهانتی که سرما خورد
ساقه ی امید که از شکست صد بار رنجید
شیدایی و آتشی که بر آن روشن شد
لحظه ی سردی که گذشت و در خاطر ماند

شیدایی..

من ماندم و تنهایی در این شب رویایی
رویای تو با جانم کرده ست چه شیدایی

شده پاییز،
کجایی؟
منم و شیدایی...

شیدایی


مجنون تر از مجنون، لیلا تر از لیلایی
من ناز کنم شاید، سوی مَنَت باز آیی

یکبار تو را دیدم، در دام تو افتادم
دیوانه شدم، مجنون، از بس که تو زیبایی

مجنون شدم و واله، سر نهاده ام به باده
من جانِ دلت هستم؟، تو جانِ دلِ مایی...

دلیل شیدایی یک زن زیبابی یک مرد نیست
یک مرد همیشه زیباست
وقتی زخمهای دل مجروح زنی را می بوسد
نسرین بهجتی

من از برای عشق
یک جفت چَشمانت را بر میدارم
و یک عمر آرامشش را!
.
تو اما برای شیدایی، کافی ست لبخند بزنی،
تا من همه ام را، قربانی آن منحنیِ طنازت کنم...
.

شب ها جان میدهم
برای عطر نفس هایت
شبها برای شیدایی کردن
آن هم برای آغوش تو
جان میدهم...


️️️

بیا و روی صبحهایم نازل شو
از عطر تنت
مستانگی دل را رقم بزن
و نگاهت را
به شیدایی دستانم گره بزن
چه می شود
این صبح اتفاق بیفتی ؟

و تو هر روز صبح
ناخداگاه زیباترین اتفاق هر روزم
می شوی..
وقتی از پنجره ی شیدایی
با نگاه های عاشقانه ات
عرض دل من را
تو سلام می دهی..

گمان کردم که پیوند من و خورشید شیدایی ست
چو نزدیک آمدم، فهمیدم از دورش تماشایی ست

هرچه بیشتر می‌گریزم
به تو نزدیک تر می‌شوم
هر چه رو برمی‌گردانم
تو را بیشتر می‌بینم
جزیره‌ ای هستم
در آب‌های شیدایی
از همه سو
به_تو_محدودم

هزار و یک #آینه
تصویرت را می‌چرخانند
از تو آغاز می‌شوم
در تو پایان می‌گیرم

در این شب تنهایی
سرگشتگی شیدایی
جنون زد به جانم
از هر دمم برخیزد
از آتشم زر خیزد
ببارد خزانم