قافیه در نمازم یاد چشمانت به شک انداختم باز از نو خواندم و آخر دلم را باختم بار دیگر در اتاقم عطر مویت پخش شد دست بردم لای مویت قافیه را باختم شهناز یکتا
گیسوانت را رها کرده ای در دست باد؛ امان از عطر مویت و آغاز موسم خزان.... مبینا سایه وند
خواب دیدم دستهایم خالی از گیسوی توست خوب شد با عطر مویت پا شدم، کابوس بود
