پرنیان مهر

من همان پاییزم
که دوست داشتنت را به کوله ام می آویزم.

شهناز یکتا

تو همانی که دلم می خواهد تا ابد صاحب قلبم باشی.

شهناز یکتا

بعضی آدم ها همیشه در کنار ما نمی مانند یک روز می آیند و یک روز هم می روند. آدمی که برایت وقت می گذارد خواسته هایت را برآورده می کند تماس ها و پیام هایت را پاسخ می گوید بیکار نیست وقتش را برایت خالی کرده. قدر این آدم...

ای آنکه دلم زنده به خندیدن توست

آرامش هر لحظه ی من دیدن توست

شهناز یکتا

بی تو شب ها آسمان ماهی نداشت

حوض چشمانم که همراهی نداشت

شهناز یکتا

نمی دانم اگر تو را دوست نداشتم

باز آسمان همین قدر آبی بود

و آفتاب همچنان می درخشید

و گل های رز حیاط به همین اندازه زیبا بودند

و آواز سینه سرخ برایم دلنشین بود؟...

نمی دانم . ..

شهناز یکتا

دراز دامن باد یلدایت

بخت یارت و نکو فالت

شیرین چون هندوانه روزگارت

از عشق لبریز تمام دنیایت


شهناز یکتا

دلدارم!

به هر جا که پا می گذارم عطر تو آنجا پیچیده.
چه می کنی که اینگونه فضا را می آکنی مهربان من؟!

شهناز یکتا

چه زیبا می شود آن روز کنارم

باشی و خیره، به چشمانم شوی

ناگه، بگویی دوستم داری.

و عطرآگین شود کوچه

از آن شادی روح افزا

شبیه کوچه باغی که

گرفته عطر شب بوها


شهناز یکتا

گیسوی طلاییش پریشان کرده

این دختر پاییز چه نازی دارد

پیراهن رنگین به تن و خنده به لب

با باد خنک میل به بازی دارد🌱


شهناز یکتا

تو پچ پچ رودخانه و زمزمه ی آبشاری.

تو را با چشمان بسته باید شنید.

همین قدر ساده
و همین قدر زیبا.

🍁🌿🍁


تو رفتی و دلم پاییز گشته


غم و اندوه من لبریز گشته


دلم پر گشته از برگ طلایی


عزیز من عزیز من کجایی


شهناز یکتا

کاش بادی بودم

که موهایت را پریشان می کردم

و بر آن بوسه می زدم.

❤️‍🩹🌿❤️‍🩹

نگارم

هر چه کردم نقشت از پندار من بیرون رود

یا نشد یا باز هم تصویر تو تکرار شد


شهناز یکتا

❤️‍🩹🌿❤️‍🩹

رشک می برم به تک تک واژگان داستانم

که تو آن ها را خوانده ای.

و به ترانه هایم که با اندیشه ی تو

سروده شده اند.

شهناز یکتا

امید رفت و فرو ریخت

تمام داروندارم

کجاست یار وفادار

کجاست مونس و یارم

شهناز یکتا

قافیه

در نمازم یاد چشمانت به شک انداختم

باز از نو خواندم و آخر دلم را باختم

بار دیگر در اتاقم عطر مویت پخش شد

دست بردم لای مویت قافیه را باختم

شهناز یکتا

🍷🍷

نگارا!

شناورم کن در شط نگاهت

به ساحل رسان این موج سرگردان را

نگذار غبار دوری ات

تیره کند دنیایم را

شهناز یکتا

با سوزوگدازت غزلی تازه بگو

کاشانه به آتش بکش و هیچ مگو

دم کرده دلت مثل هوای اهواز

عاشق شده ای باز، به من راست بگو

شهناز یکتا

چشم انتظاری های من پر کرده است این شهر را

با هر صدای زنگ در پر می کشد این چشم ها

شهناز یکتا

گذشتی از من و رفتی چه آسان

مرا دادی به دستان زمستان

مگر شب بوی باغ تو نبودم

چرا پرپر شدم در باد و بوران

شهناز یکتا

🌷🌷🌷


کجا رفتی کجا ای یار جانی

که رو گردانی و نامهربانی

مگر ابروی من محراب تو نیست

چرا سویم نمازت را نخوانی

شهناز یکتا

من روی تو را یار به نزدیک ندیدم

از گوشی همراه صدای تو شنیدم

لرزید دل آن لحظه که خندیدی و گفتی

دنیای منی ای گل شب بوی سفیدم

شهناز یکتا

دلبرم!

دیدنت آرزوست

حتا به اندازه ی یک نفس از کنارت رد شدن.

شهناز یکتا