متن غزل کوتاه

«امیدِ وصل»

دست تو گر هوسِ زلفِ مرا دارد، چه باک
ما به دل راهش دهیم، بی‌نیاز از تار و تاک

دست گر به زلفم ره نیافت، عشق در دل می‌رسد
امیدِ وصلِ جان، بی‌خویش در جان می‌رسد

«یادگار عشق»

هر که در آینه‌ی دل نقش رخ یار بماند
در صفای نفسش نغمه‌ی تکرار بماند

گرچه طوفان ببرد برگ و شکوفه زِ بهار
عطر آن باغ به جان تا ابد انگار بماند

هر چه از عشق رسد، ماندنی‌تر زِ جهان
نام او بر لب ما همچو گلزار بماند

«دکمه‌ی پیراهنش»

آنقدر دل بسته‌ام بر دکمه‌ی پیراهنش
که نفس‌هایم همه در عطر او پنهان شده

فکر آغوشش مرا در خواب هم آرام کرد
هر نفس با یاد او چون نغمه‌ی باران شده

لبخندش چون سحر بر جامه‌ام گل می‌دمد
دل اسیرش تا ابد در حلقه‌ی ایمان شده

جمعه ها شرح دلم یک غزل کوتاه است

که ردیفش همه دلتنگ توام می آید...