شب، سنگینتر از خلأِ درونم است
دل، میلرزد از شبحِ نوری که نیست
باد، رازهای فراموششدهی کوهستان را
بر تن خستهی برگها زمزمه میکند
صدای خاک، پژواک قرنهای خاموش است
که هنوز در رگهای من جان میدمد
ماه خسته، از پشت پردهی ابرها
چشم در چشمِ شب، بیکلام میگرید
و...
