متن مرحم

یه بغل مِهمانم کن، بخدا وقتی نیست
زندگی کردن ما، آه در بندی نیست
یه بغل مهمانم کن،دِلخوری، که باشی
شاید آرام تواَم، شاید مَرحم باشی
یه بغل مهمانم کن،خواستی مُشت بِکوب
شاید دَردم گیرد، شاید راضی باشی
یه بغل مهمانم کن نگرانی،خوب به دَرَک
شاید لازم باشم، شاید جانان...

ماییم که از تنهایی و دلتنگی به نوشتن روی آورده ایم:)!...


کاش میدانستی ک همین متن های کوچک چه مرحم گوارایی است بر زخم دلم

عزیزتر از جانم
لحظه هایی که هیچ چیز و هیچ کس حال دلم را
خوب نمی کند،
آغوشت مرحمی ست برای دلتنگی ها و بی حوصلگی هایم ...
همان تکیه گاه امنی
که وقتی به آن پناه می برم،
تمام غصه ها و بی قراری ها فراموشم می شود
و...

در طریق عشقبازی امن و آسایش بلاست
ریش باد آن دل که با یاد تو خواهد مرحمی