متن مصطفی مدرس

من تو را سوهان قم میدیدم اما ای دریغ،،
جای سوهان قمی سوهان روحم میشوی.

مدرک جرم، اگر بود زمین خوردن، پس.
من زمین خوار ترین، آدمِ دنیا بودم.

من چرا شاعر و عاشق نشوم، وقتیکه.
سی و دو حرف الفبا، همه مجنون توأند.

تو، شبیهِ نرگس. روگرفتِ مریم
اسکنِ محبوبه. کُپیِ نسترنی.
تو همان یاسِ منی، یاسمنی

ما که هرگز نتوانیم حسینی بشویم
پس بیایید بکوشیم یزیدی نشویم