متن احساسات عاشقانه

خدا حافظ ،
ای که رفته ای !
ولی نرفته ای
از دلم برون...

تو هر رابطه ای که هستید
اگر بهتان عشق ورزیدند ،
محبت کردند ،
احساس خرجتان کردند ،
اوج بگیرید نه آنکه اوج بگیرتتان...

زمستان است
سردِ سرد
اما دلم گرم توست
تویی که چون خورشید
تابنده ای در وجود من
حتی اگر دور باشی
دورِ دور 
اما باز هم
خیالت جان می دهد
به نگاه خسته ام و شکوفا می شودلبخندم
همچون غنچه ی گل سرخ

دو دست گرمت تـو دستای من تـو آسمونا ستاره ی من!
من سنگ صبور غمهاتم من دل ناگرون چشمهاتم!

صبح شده تو خوابیدی
کنار من ، روی دست من و
من نفسهایت را می شمارم.
تو را بو می کنم
من تو را نفس می کشم .
هیچ دلیلی برای امروز نیست
به جز تو.

از تو می نویسم
تویی که نمی دانم کجای این جهان هستی
نزدیکی یا دور
آیا اصلا هستی ؟!
یا تنها در خیال من حضور داری ؟!
نمی دانم
اما از تو می نویسم تا برسد به گوش باد
و زمزمه ی قاصدکها و چکاوک ها
چهل کلاغ شود
شاید...

مشتاق دیدنت هستم.
آن زمان که دلم سخت بهانه ات را می گیرد.

این روزها
جای نبودنت تیر می کشد
و بغض کهنه ای گلویم را می فشارد
بیا در این وانفسای زندگی
کمی از دوستت دارم هایت را
برای من کنار بگذار
که من‌ برای شنیدن واژه های احساس
محتاج لب های توام

عقل می خندد به حالِ این دلِ دیوانه ام


بی خبر از اینکه دل با عشق دارد گفتگو

بام تا بام
از اوجِ قلّه‌ی سپیدِ مهر
نگاه کن
خورشیدِ احساسم را!

چتر دستانت را
سایه‌سارم کن
تا احساسم
رها گردد
از دست باران دلتنگی

ای آرزوی دیده ی منتظر مینا چگونه ای ؟
ای مونس دل منه تنها، بی من چگونه ای؟
اینجا شلوغ است اما صدای پا نمی‌آید
در آن جهان، تنهای تنها بی من چگونه ای؟
دُر است وجود تو و دریاست چشم من
ای دُر جدا مانده ز دریا بی من...

موج، خسته، خسته،
خود را به ساحل می‌رساند؛
موج، تشنه، تشنه،
تن را به دلِ ساحل می‌سپارد؛
امّا،
چو از سینه‌ی سنگِ ساحل،
احساسی نمی‌بیند،
زود می‌فهمد:
جای او همان دریاست!
دریایی‌بودن، بس زیباست!
پ. ن:
بخش پایانی این دل‌سروده دارای آرایه‌ی ادبی «حُسنِ تعلیل» است.

بوسه هایم را به باران سپردم
تا به وقت دلتنگی
بوسه بارانت کند.

در حصار تمام دلتنگی ها
تو را با تمام وجود
نفس می کشم
ای کاش به ضربانی که
هر لحظه به عشق تو می تپید
ایمان می آوردی
و دوستت دارم های مرا
بر تنت می کردی
که تنها به آغوش
تو می آید

گاهی عشق شبیه نسیمی‌ست که بی‌صدا می‌وزد، بی‌اجازه وارد می‌شود، و بی‌ آنکه بفهمی ، تمام وجودت را تسخیر می‌کند. تو همین نسیمی بودی !
- غسان کنفانی میگه :
«تو اما وارد رگ‌هایم شدی، و همه چیز تمام شد...
و خیلی سخت است بخواهم از تو شفا یابم.»
و...

✍ گوشِ عطش
کانال تلگرام: @bzahakimi

در گوشِ عطش، باز بخوان نغمه‌ی راز
با رقصِ نفَس، حسّ مرا باز، بساز
وقتی که تبِ عاطفه‌اَت، شورش یافت
با سازِ صفا، شورِ محبّت بِنَواز

منو بذاری لای رگ‌های قلبت…
اون‌جا که تپش‌هات شروع میشن، اونجا که هر نفس، ردّی از من تو خودش داره. بذار عشق من مثل خون تو بدنت بچرخه، برسه به چشمات، تا وقتی نگام میکنی، منو ببینی نه دنیا رو.
منو ببری تو عمق ریه‌هات، جایی که نفست بوی منو...

خداحافظ؛ تمام لحظه‌های حسّ بارانی؛
شکوهِ نغمه‌های مِهر، در شب‌های گریانی!

خداحافظ؛ صفای شورشِ پیوسته‌ی احساس؛
سرودِ عشق، در شور و، شرِ تب‌های عریانی!

خداحافظ؛ تو احساسِ قشنگِ دل‌سرودن‌ها؛

معمّای تمامِ رابطه، در شورِ پنهانی!

من که میدانم دلت خوش روزگارت عالی است
در  کنار من ولی جایت همیشه خالی است

بعد  تو  با درد این غصه نمی آیم کنار
زندگی بی تو  برایم قصه ای  پوشالی است

تا که بودی زندگی  رنگین کمان  عشق بود
طرح بی روحش کنون مانند نقش قالی است

در...

تا که با نام تو مادر می خورد شعرم رقم
می تراود چشمه های ذوق از چشم قلم


تا به نام نامی ات آغاز،کردم شعر را
بیت ها بیت المقدس شد غزل شد محترم


من در آغوش تو فهمیدم زبان عشق را
در دهانم واژه ها گل میکند هر بازدم...

سلام جگر گوشه‌ی قلبم ؛
صبحت بخیر قند روزای تلخم ...
بی‌تو این صبحا فقط طلوع خورشیدن ، اما با یادت، طلوع لبخند و عشقه. تو برای من چیزی فراتر از یه عشق ساده‌ای؛
تو آرامش بعد از طوفانی، نوری توی تاریکی، تپش قلبمی توی لحظه‌لحظه‌ی زندگی.
دلم هرصبح، اول...

من، با شعورِ عاشقی، هر روز، عادت کرده‌ام
برپا کنم بزمِ صفا، در پیشگاهِ دلبرم

او پادشاهِ دل شود؛ من چون ندیمی باوفا
پروانه‌وار و، پُرتپش، گردِ حریمِ سرورم

صد جام گیرم، از لبش؛ با بوسه‌های عاطفه
بهکام و رویایی شود، احساسِ پُرشور و، شرم