متن احساسات عاشقانه

بهانه میکند تو را،
هوای خسته ی دلم.

در سکوتِ لباس‌ها، 
عطرِ تو 
مثل آهی نم‌ناک 
از لایِ پیراهنم 
بر سینه‌ام می‌پیچد؛
چنان شبنمی 
که بر لبه‌ی یک عصرِ فراموش‌شده 
جا مانده باشد.
و آنچه 
از چین‌های این تنِ بی‌خواب 
سرازیر می‌شود، 
گرمایِ آغوشی‌‌ست 
که در زمستانِ بی‌کسی 
آرام، 
دلم را می‌فشارد.

در این هوای بی کسی،
کسی بغل نمیکند. خیال تنهای مرا.

هوای دلم ابریست چشمانم جای خود
شاید خودت هم ندانی که
چتر دستانت چه ها که نمی‌کند
در این حال و هوا
بوسه بن بستی است برای رسیدن به آزادی....

چو پر پروانه‌ام در شمع حیران مانده‌ام
داغ عشقی کز ازل بر سینه پنهان مانده‌ام

در حریم بادهای کوهساران گریه‌ام
بر درختی بی‌ثمر چون ابر باران مانده‌ام

هر که دستی برد سوی من، گریزان می‌شوم
چون غباری در گذر با وهم عصیان مانده‌ام

نقش خاکم را بخوان از سطرهای خامشی...

جاده بی انتهاست
و من
در آغاز
آغاز باتو بودن..

عشق بازی است ، نه اینکه عشقبازی است!

فرق خشخاش و همان عشق در این ست
ترک خشخاش شدنی ست، ترک عشق نه که نه...!!

معجزه کن صبر مرا
ای ناخدای بی صدا
عاشق بارانم و بس
ببار تو این ابر مرا

به هوای چشم تو،
من ندهم دل به کسی.

کاش بهتر می‌شد احوالِ دلم،

با نگاهِ پرشرارِ دلبرم!

بوسه باران می‌شد از، لب‌های یار،

گل به گل، اندامِ دل؛ سرتاسرم!

کو تپش‌های دلم؟ کو اشتیاق و التهاب؟

آه... ای شور و شرارِ زندگی! بر دل بتاب!

یخ نمود امواجِ جان، از شور و حالِ زندگی

آه... ای گرمای مِهرِ عاطفه! بر جان، بتاب!

بعید است،
موج دلتنگی تو جانم نگیرد.

بروید لای زندگی...!
غلت بزنید خوشی را...!
ببوسید همان را که باید...
بیرون خبری نیست...️

باران و آتش هر روز برای دلم

شعله می‌کشد یاد تو در این شب‌هایم

هر قطره باران که می‌چکد بر پنجره

می‌شوید غبار غم از چهره‌ی غمگینم

آتش عشقت در دل همچنان پابرجاست

می‌سوزاند وجودم را با یاد تو ای دوست

در این شب‌های تاریک و سرد بی تو

می‌لرزد...

به وسعتِ ویرانیِ دلم بنا کردی...

که عشق، خانه که نه، آسمان می‌سازد

شاخه های اشعارم آویزان شده اند
سنگینند از بوسه های تلنبارشده
قراری بگذار پای درختا ن گیلاس
تا که مانند گیلاسهای جفتی
ردوبدل کنیم بوسه ها را

چه زیباست در امتداد زندگی
گاهی از اول آشنایی بگویی
پنجره های بسته دوباره باز شوند
نسیم عاشقانه بوزد
موهای تورا باد پریشان کند
ومن عاشقانه درپی باد
وگرفتن روسری ات را همچون بادبادک
بیایم پیشت و برگردنت آویزش کنم
وتو با چرخش موهایت دوباره بلرزانی دلم را
ونقطه سرخط...

خــوب ست تـمامِ مــاه و سـالم با تو

خــوب ست همه فــکر و خیالم با تو

در قــــهوه ی چشـــمانِ تو ای زیبا رو

نـــیکو ست زدم هر چه که فالم با تو

گرفته از نگاه من.
نگاهت خواب شبهامو.

شعر بهانه است جانا

تا " تو " را
بی دلیل
میان واژه ها
در آغوش بگیرم...

‌

درآینه هم تورا می بینم
بس شبیه تو شده ام
شنیده ام که می گویند
همسران عاشق شبیه هم می شوند

سخت است حال من
به مانند کسی میمانم که درآب در حال غرق شدن است
و البته فقط میخواهم ناجیم توباشی