شنبه , ۸ اردیبهشت ۱۴۰۳
برایمِ کمی نگاهِ شادت را بیاور،قلب چروکیده با اخم هایِ نامرتب را نمیخواهم!..صدای گریه های بی صدایت را نمیخواهم..کَمی زندگی با طعمِ شیرین هندوانه بیاور..حداقل حال دیوانِگی را دیوانه وار برایم بیاور..با روزگارِ سیاهِ دقایقت، سرودِ خداحافظی بخوان.کَمی دلِ آرزده ات را مبتلا به خوشی کن.مرا ببین؟..کَمی بیشتر در چشمانِ براقَم نگاه کن،کَمی بیشتر، این غمِ ناآشنا را به فراموشی بسپار.بخاطرِ این همه علاقه زیاد،کَمی بیشتر، حالِ دل کوچکم ...
دلم یک دلخوشی میخواهد به مانند قلب مهربان طفلی همانقدر کوچک... همانقدر بزرگ......
