متن پاییزی

لبریزِ خسته ترین آذر
و خش خشِ برگ ها
زیر رقصِ پاهای آزادِ باد
آواز می خواند با نگاهِ مستِ فردا
آذر
می پرسد:
آیا این پایانِ راه است؟
یا آغازِ شعله ای دیگر؟
...

فردا
تنها می خندد...


فیروزه سمیعی

پاییز جادوگرست
می دمد سحرش را
بر شاخه های خسته
که به رنگ سرخ و زرد می رقصند
مثل شعله هایی که
از میان خاکستر می خیزند
آری
او با دستان نامرئی اش
آهسته درختان را عریان می کند
تا در خواب سردی فرو روند
و رؤیای بهار را در...

من همان صبح پاییزی ام 
که با صدای زنگ اول به شادی می رسید
همان کوچه ی شلوغ 
که هر قدمش پر از دلهره ی درس و امتحان بود

کتاب هایم پر بود از 
حاشیه نویسی های بی خیالی 
چه رؤیایی
چه شوقی! 
در جیبم
رنگ خودکار آبی
و بوی...

پاییز با خودت حال خوب بیاور
پاییز با خودت ریزش تمام دردهایمان را بیاور!
پاییز یادت نرود،
سوغاتت برای ما
حال خوب
عشق
باشد
ما خیلی انتظار تو را کشیدیم!
پاییز ناامیدمان نکن

"بیا خوشبختی را برایت معنا کنم !"
با یک بیت شعر عاشقانه و
یک نگاه با نازو عِشوه ی دلبرانه
کنار ِ تختِ چوبی فَرش شده ی ، وسطِ حیاط دَرَن دَشتِ خانه ی قدیمی ِ پدرم
که از تمامِ دَر و دیوار ِ باغ و حیاطَش عشق میبارَد و...

. لعنتی
اعجاز رنگ هایش و اینهمه زیبایی وصف ناشدنی اَش
درکوچه پَس کوچه های خیس و نَمدارو
صدای خِش خشِ گلبرگ های خشک، برروی سنگ فرش ها یا
روی نیمکت های چوبی باران خورده اش
هر کسی را شاعر می کند،
آری پاییز را می گویم!
اصلا این فصل...

نه نشاطی است در شاخه ها /
نه پرنده ای /
به ساختِ آشیان /
درختِ مطرود از جنگلم /
درختی /
که هر برگش /
دچارِ صرعِ پاییزیست... /
«آرمان پرناک»

نه
تمام نمی شود
پاییز تمام نمی شود
و حیات
همیشه جارولازم است
«آرمان پرناک»

حوالی فصل پاییز که می شود
مادرم می گوید:
هوای الان دزدست...
لباسی گرمتر بپوش...
سال های گذشته خنده ام می گرفت...!
اما امسال به حرف های مادرم رسیدم...
غرق افکارم بودم،
نسیمی وزید،
آرام و قرارم را دزدید و رفت...

صدای پای یلدا می اید..

انتهای خیابان اذر...

خزان بوی رفتن میدهد...
وقرار عاشقی برف و
برگهای رنگی وعشق بازی

عاشقانه عروس فصلها..،؛
چه کسی گفته پاییز کرک وپر ندارد
پاییز جان میدهد..!
زمستان جوانه میزند..!
وهمه چیز به اسم بهار تمام میشود.
اسمان بغض میکند...
پاییز چمدان بدست ایستاده.....

به دلم بنشین!
شبیه بارانی که بی وقفه به شیشه می نشیند
و بهاری می کند پاییزی ترین روزهایم را...

علیرضا سکاکی

اصلا خبر داری
به هنگامه ی باران
در عصرهای پاییزی
جیب کاپشن سردترین جا برای
گرم کردن دست های خالی است...

علیرضا سکاکی

همسایه آه ودختر پاییزم
از دلهره ی نماندنت لبریزم

خالی شده از نبود تو آعوشم
جای غزل از دوچشم خون میریزم

اعظم کلیابی بانوی کاشانی

به قلبم آمدی در یک غروب سرد پاییزی
دلم را برده ای با یک نگاه از بس دل انگیزی
.
شبیه چای میمانی درون یک شب برفی
پر از گرما پر از عطری تو از احساس لبریزی
.
خجالت آفت عشق است بگذارش کنار ای دوست
سکوتی میکنم تا تو...

بیچاره پائیز
چه بیرحمانه به پائیز می تازیم ریزش برگهایش را میبینیم وخورده میگیریم، اما بارانش را نه!؟
حق با شماست پائیز جسارت تابستان را ندارد اما مثل زمستان هم بیرحم نیست..
پائیز ، پائیز است بی اختیار می بارد نمی دانی اشکهایش علتش گرد وغبار حاصل از باد بی...

پاییز زیبایم !
برگ هایت را زردتر کن تا تکرارم شود سبزی و شادابی را ، زردی و بی تابی در راه است ؛ و باز تکرارم شود که اندوه پاییز هم ماندگار نیست .
دل انگیزترین فصل خیالم !
برگ هایت را قطره قطره ببار تا خاطرات تلخ و...

وقت رفتن بود!
رفتن به آن سوی خاطراتِ خوب
رفتن از فصلی که
یاد آورِ
چَشم های عاشق اش بود
باد آرام گفت :
دست باید کشید !
از بودن های مکرر،
از سال های دور ...
از خزانی که افکار شبانه را
قلقلک داد ،
باد آرام چشم هایش...

خدا حافظ پائیز !
ممنونم از تو ،
ممنونم که
خاطراتِ فراموش شده را
دوباره زنده کردی
ممنونم برای ...
بو*سه های برگهایت
روی کفش های تنهای ام
ممنونم از نگاه های
مِهر آمیزِ بارانِی ات
ممنونم از تو ،
برای بودن های تکراری ات
خدا حافظ پاییزِ ...
پائیز...

مگر می شود !؟
پائیز از راه برسد
دلی تنگِ خیابان نشود
مگر می شود
پائیز بخندد
دلِ عاشقی غَنج نرود ،
چَترش را بیاورد و
هیچ کسی عاشق نشود!؟

رعنا ابراهیمی فرد

فصلی هستم برگ ریزان !
وقتی دلتنگِ
روزهای کودکی می شوم
وقتی ...
امید هایم زرد رنگ ،
نگاه های جوانی ام را
به صلیب می کشد !
فصلی هستم برگ ریزان !
وقتی تَنم ،
پشیمان ...
دورِ خاطره های خاک خورده
چرخ می زند
وقتی ...
عَهد ها...

پائیز که مرا بوسید
زیباتر شدم !
دانستم ...
دختری از جنس پائیزم

رعنا ابراهیمی فرد

روبه روی پنجره ای
رو به درختان
رو به پائیز ،
دریچه ای رو به پاکی ،
هوای دل انگیز ...

یادِ دستانی هستم
که همچون ماه ،
زلفانِ پریشان از دوری را
نوازش می داد

یادِ نگاه هایی که
ایمان داشت به مهربانی ام
به زیبائی های درونی ام...

چَشمی لابه لای فصلی که
خَزان و بارانش ،
وردِ زبانِ عاشقان است
روی نیمکت های سرد ،
زیرِ برگ ریزانِ درختان خیس
به انتظارِ دیداری ست
که هیچ گاه ...
قرار نیست اتفاق بیفتد !

رعنا ابراهیمی فرد

پائیز آمده است
بیا دل هایمان را
کمی با آب باران بشوئیم !
بیا حرف هایمان را
رُک تر بزنیم !
قضاوت های بیجا را
پشت کوه هایی دور
پنهان بکنیم
کمی مهربان تر
صادق تر ،
کمی بیشتر عاشق بشویم

رعنا ابراهیمی فرد