و عشق دیر وقتیست الفبای واژگانش خشکیده و چکامه های عاشقانه اش خاکستر شده و باد برده است وبرلباس عابرانی شاید بنشیند که با عصبانیت بتکانندش، بی آنکه بدانند دلبریهای معشوقی بوده است.
واژگان در شرح سکوت آدم ها چه قدر اندک و چه مایه بی بضاعت اند. » بیرون در »محمود دولت آبادی
