و عشق دیر وقتیست الفبای واژگانش خشکیده و چکامه های عاشقانه اش خاکستر شده و باد برده است وبرلباس عابرانی شاید بنشیند که با عصبانیت بتکانندش، بی آنکه بدانند دلبریهای معشوقی بوده است.
تا عابرِ غروب،دلش وا شود دمی عمریست پشت پنجره گلدان گذاشته ست رضاحدادیان ۱۴۰۳/۹/۷
شبیه عابری خسته که مانده در خیابان ها بدون تو پریشانم بیا ای راحت جانم
باید یادبگیری هرکی که میاد یه روزی میره.. یه سریا رو خدا میبره.. یه سریام خودشون میرن.. رفتنم مثلِ اومدن جزئی از زندگیه.. یه سریا میان تا بهمون یه سری چیزا رو یاد بدن.. باید یادبگیری که آدما میتونن متناسب با شرایط یا منافعشون تغییر کنن.. باید یادبگیری که انتظارت...
تو مقصر نیستی! فقط می خواستی از پل بگذری گذشتی و خرابم کردی! من مقصرم که به یک عابر، دل بستم...
خرابم کردی و رفتی ندانستی چه بر من شد که یک عابر نمی فهمد غم سنگین پل ها را
عابره راه های دور ودرازم/ یله و رها / بی نم نم شبنم هیچ اوازی/ پریش/ پس زده/.../ به جستجوی توام/ تب الود.
