متن پابلو پیکاسو

گرنیکا که کامل شد،
به چهره‌ی زنی گریان فکر کرد...
فکر کرد
فکر کرد
دارد فکر می‌کند
به چهره‌ی زنی گریان
و بومی
که خیس و خیس‌تر می‌شود...

گرنیکا
کامل شده است اما
پیکاسو
دست و پایش را گم کرده
نمی‌داند
قلم‌مویش کجاست؟!

پابلو پیکاسو:

فقط زمانی کاری را به فردا موکول کن که برایت اهمیت نداشته باشد که بمیری و انجامش نداده باشی.

غمگین ترین انسان ها کسانی هستند
که برداشت دیگران برایشان زیادی مهم است...

پابلو پیکاسو:

مردها منطقی حرف می زنند
ولی احساسی تصمیم می گیرند
اما زن ها احساسی حرف می زنند
و مثل یک مامور اعدام
کاری که باید بکنند را می کنند

رسالت هنر، زدودن غبار زندگی روزمره از روح ما است.

برخی نقاشان خورشید را یک نور زرد تصور می کنند، اما برخی دیگر هر نور زرد را خورشیدی می پندارند.

کامپیوترها به درد نخور هستند. آنها فقط می توانند پاسخ را به تو ارائه دهند.

مجسمه سازی، هنر هوش است.

برای نقاشی کردن، باید چشمانت را ببندی و آواز بخوانی.

ما پیرتر نمی شویم، پخته تر می شویم.

جوانی، سن و سال ندارد.

هر عملی از آفرینش، ابتدا عملی از تخریب است.

زمان زیادی طول می کشد تا جوان شوی.

کسی می تواند که فکر کند می تواند، و کسی نمی تواند که فکر کند نمی تواند. این قانونی مسلم و اجتناب ناپذیر است.

به من موزه ای بده و من آن را پر خواهم کرد.

هنرمند منبعی از احساساتی است که از هر جایی دریافت می شود: از آسمان، از زمین، از یک تکه کاغذ، از یک جسم متحرک، از یک تار عنکبوت.

عشق بزرگترین نشاط در زندگی است.

هر کودکی، هنرمندی است. مشکل اینجاست که وقتی بزرگ شد چگونه هنرمند باقی بماند.

کسانی که به‌ تفسیر و تشریح یک اثر هنری می‌پردازند، اغلب آهنگر بلخ را با مسگر شوشتر اشتباه می‌گیرند.

من دوست دارم فقیر زندگی کنم...ولی با پول فراوان.

تمام عمر، صرف عبور از گذرگاه جوانی می‌گردد.

بیشترین تأسف من در زندگی از این است که در زمینه فکاهیات و طنز، اثری از خود بجای نگذاشته‌ام.

همه می‌دانیم که هنر، فریبی بیش نیست و از واقعیت به‌دور است، اما این فریب، ما را به‌ حقیقت نزدیک می‌کند. حداقل به‌ حقیقتی که برای ما قابل درک باشد.