جمعه , ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۳
....خلاصه شدیم جماعتی ،در راهی نا بایستهوَ ...ظرفی ، ناشایسته ....
چال لپ است دیگر ...گاهی هوس می کند رخ بنماید و هوش و حواس مذکر جماعت را به یغما ببرد...!...
آدم زنده به محبت نیاز دارد و مرده به فاتحه !ولی ما جماعت برعکسیم ؛ برای مرده گل می‌بریم و فاتحه‌ی زندگی بعضی‌ها را می‌خوانیم ......
