متن یغما

دلم میخواهد از نو در بغل گیرم جوانی را
بنوشم جرعه جرعه لحظه های زندگانی را

قبای کهنه ی شرم و حیا را پاره بر تن تا
بپوشم پیکر هر نانجیب آنچنانی را

ببویم گل به هر دامن که بوی عاشقی دارد
و هی دامن زنم عشق و کلام مهربانی...

لاجرم روزی ز تن جانم به یغما می رود 🦦

کاش اینگونه آرام آرام به یغما نمیرفتم .
کاش تا این حد صبوری نمیکردم.
کاش میتوانستم قفل از زبان بردارم
و دردهایم را فریاد بزنم .
روزی که آتشفشان درونم فوران کند
میسوزانم .
تمام کسانی را که
حق زندگیم
حق انتخابم
حق شادیم
حق آزادی ام را گرفتند.

قابِ دل
می تپد در آستانه ی
نگاهت
ولی
خزانِ احساس
به یغما میبرد
چشمه دل را

راضیه سرلک

آمدی
لختی در دل وجانم نشستی
آتش کشیدی
و به یغما بردی....

حجت اله حبیبی

خسته ام ،
دیگر در من نفسی نمانده
پای سفر ندارم
در من کسی مُرده
به خاک افتاده ام
ناتوانم
دادرسی نمانده
کسی به فکرمان نیست
شهرم در غبار گم شده
وجدان دود شده ، به هوا رفته
در خیابان کودکی می گریست
فریاد می کشید
به گمانم کودکی اش...

الفرار از مرگ… هیهات از لبت؛ باید گریخت
تا نبرده جان من را هم به یغما بوسه ات!

‌
‌‌ازتومینویسم،
شروع بی پایانم
تسخیرکننده ی قلبم،
روشنایی چشمانم،
قوت فریادم
ازتومینویسم،
قراربی قراریهایم،
تداعی خاطراتم،
تمام باورم،
رویای هرشبم،
ازتومینویسم که ریشه زده ای دروجودم،
ازتومینویسم که صاحب دلی هستی که به یغما بردی
ازتومینویسم ازتوکه بدانی تمام داروندارم هستی.

.
آمدی و رفتی...
مثل سنگی که به برکه افتاد
و به هم ریخت سکوت شب را.... .

من اگر ماندم و دلخوش به نگاهت بودم
راز چشمان تو را فهمیدم
که به هر کس افتاد
دل و دینش همه به یغما رفت....
.
من به زیبایی مهتاب قسم خوردم...

چال لپ است دیگر ...
گاهی هوس می کند رخ بنماید و هوش و حواس مذکر جماعت را به یغما ببرد...!

دو قدم مانده که پاییز به یغما برود
این همه رنگ ِ قشنگ از کف ِ دنیا برود
هرکه معشوقه برانگیخت گوارایش باد
دل ِ تنها به چه شوقی پی ِ یلدا برود؟
گله ها را بگذار!
ناله ها را بس کن!
روزگار گوش ندارد که تو هی شِکوه کنی!...