متن حسین پناهی

[تفنگ]


تفنگ نمی دانست،
شکارچی نمی دانست،
پرنده داشت برای جوجه هایش غذا می برد،
خدا که می دانست!
نمی دانست...؟!

◇ برگردان به کُردی:

تفەنگ نه ێزانست،
راوچیش نەێزانست،
وا پەلەور بۆ جوچکەکانی چێشتی ئەبرد،
خودا خۆ ئەیزانەست!
نەێزانست؟!



شعر: حسین پناهی
برگردان: زانا کوردستانی

با فنجانی چای هم می توان مست شد!
اگر اویی که باید باشد,،،،باشد...!

حسین پناهی:

فانوس های دِه می دانند که بیهوده روشن اند ! و سگان ده نیز می دانند که بیهوده بیدارند ! وقتی در روشنیِ روز، دزدها به مهمانی کدخدا می روند ...

حسین پناهی:

ما که از هر چیز ترسیدیم ، سرِمان آمد !
بیا تمرین کنیم ، کمی از خوشبختی بترسیم !

حسین پناهی:

از بچگی بهمون میگفتن: از کسی نترس
فقط از خدا بترس!
درحالی که باید میگفتن: از همه بترس
فقط از خدا نترس!

حسین پناهی:

و می رفتم و می رفتم و می رفتم
از روزی به روزی
از شهری به شهری
زیر آسمان وطنی
که در آن فقط مرگ را
به مساوات تقسیم می کردند !

یک دانه سیگار دارم و هزار معمای لاینحل...

حرمت نگه دار
دلم... گلم
که این اشک ها
خون بهای عمر رفته ی من است

چه مهمانان بی دردسری هستند مردگان،
نه به دستی ظرفی را چرک می کنند
نه به حرفی دلی را آلوده ،
تنها به شمعی
قانع اند واندکی سکوت...

لنگه های چوبی درب حیاطمان
گرچه کهنه اند و جیرجیر میکنند
ولی خوش به حالشان که لنگهٔ همند…

حسین پناهی :

لازم نیست اطرافمان پر از آدم باشد
همان چند نفری که اطرافمان هستند آدم باشند کافیست..

ما که از هر چیز ترسیدیم
سرمان آمد...!
بیا تمرین کنیم کمی
از "خوشبختی "
بترسیم!

از آشِ روزگار چنان دهانم سوخت
که از ترس آب یخ را هم فوت می کنم

با فنجانی چای هم می توان مَست شد
اگر اویی که باید باشد، باشد

پنجره را باز کن
و از این هوای مطبوع بارانی لذت ببر
خوشبختانه باران، ارث پدر هیچ کس نیست

میزی برای کار
کاری برای تخت
تختی برای خواب
خوابی برای جان
جانی برای مرگ
مرگی برای یاد
یادی برای سنگ
این بود زندگی من

پدرم همیشه می گفت: به زندگی بعد از مرگ اعتقاد داشته باش.
اما من با این مردم
به مرگ قبل از زندگی
اعتقاد پیدا کردم
و هر روز میمیرم
بی آنکه زندگی کرده باشم.

جرم ما دهاتی ها هیچوقت ثابت نمی شود ؛ چون رنج کارگری ، آثار انگشتانمان را سائیده است !

حسین پناهی

جالب است،
ثبت احوال همه چیز را
در شناسنامه ام نوشته است
به جز
احوالم...!

گز می کنم خیابان های چشم بسته از بر را
میان مردمی که حدوداً می خرند و حدوداً می فروشند
در بازار بورس چشم ها و پیشانی ها
و بخار پیشانیم حیرت هیچ کس را بر نمی انگیزد...

شب در چشمان من است
به سیاهی چشمهایم نگاه کن
روز در چشمان من است
به سفیدی چشمهایم نگاه کن
شب و روز در چشم های من است
به چشمهایم نگاه کن
پلک اگر فرو بندم
جهانی در ظلمات فرو خواهد رفت

گفتمش : مرد دریا هستم !
جز دل ِ دریایی ،
هیچ ندارم همراه...
گفت :آدمی ماهی ِ زهر آیینی ست!
مسمومی!
...و گذشت!

بی تو
نه بوی خاک نجاتم داد،
نه شمارش ستاره ها تسکینم!
چرا صدایم کردی؟
چرا!
سراسیمه و مشتاق،
سی سال بیهوده در انتظار تو ماندم
نیامدی!
نشان به آن نشان،
که دو هزار سال از میلاد مسیح می گذشت
و عصر،
عصر والیوم بود
و فلسفه بود
و ساندویچ...

می دانی بهشت کجاست؟
یک فضای یک وجب در چند وجب
میان بازوهای کسی که دوستش داری!️