وقتی که دلتنگ می شوم خودم را مهمان می کنم به کافه ای در شهر اما خالی از عشق قهوه ای تلخ بر روی میز خاطره ها می نوشم به عشق آرزوهای محال و باز دلتنگ تر از همیشه مهمان می کنم خودم را به خیابانی که سنگ فرش آن...
از عشق سخن می گویم از دلتنگی های دیوانه وار حرف زندهای بریده، بریده با دیوار آرزوهای محال و بی شمار با تُو سخن می گویم آنچه تُو را نیست از آن هیچ نشان. .
در شادی ها علت باشیم، نه شریک... و در غم ها شریک باشیم نه علت... دوام بیاور ... حتی اگر طنابِ طاقتت به باریک ترین رشته اش رسید حتی اگر از زمین و زمانه بریدی حتی اگر به بدترین شکلِ ممکن ، کم آوردی . در ذهنت مرور کن ؛...
قصه می بافد نگاهم با کلافی از خیال می خورد صدها گره با آرزوهای محال
