متن آفتاب نگاهت

من عاشق ترین آفتابگردان مزرعه ی عشق بودم

که نیازم به آفتاب نگاهت بود

به هر سو که می چرخیدی

می چرخیدم و می چرخیدم

و من عاشق ترین بی برواترین تنهاترین

آفتابگردان مزرعه ی عشق بودم

از خود می مردم و

در قلب تو که به فراخنای هستی است...

بانو..
بانو..هزار مرتبه گفتم
بانو..بانو...بانو
بانو..هزار مرتبه گفتم
دریا ظهور می کند از چشم روبه رو
بانو...هزار مرتبه گفتم
از اولین ترانه باران
از اولین شکوفه لبخند
چشمی طلوع می کند از سمت ارزو
بانو..هزار مرتبه گفتم
گفتم تمام می شود این ابرهای سرد
گفتم تمام می شود این روز...

در خانه من روزهاست برف میبارد
زمستان به بندبند خانه نفوذ کرده
دیوارها یخ بسته اند
شومینه سرما میدهد
اصلا باور کردنی نیست
اما فنجانها گریه میکنند
وکتابخانه کوچکمان تمام روز را
بغض می کند
ببین!
آفتاب نگاهت که نباشد
گرمای حضورت که کم باشد
میشود این…
بیا و زندگی...