متن اسماعیل خویی

دلم
هوایِ
شکفتن دارد
مرا ببوس و بهارانم کن

بی تو زمستان می شود هر چارفصلِ سال ها
با تو بهاران می شود پاییز و تابستانِ من

شیرینی لبان تو ، فرهادی آورد
دلخواهی آن قدر که غمت ،شادی آورد

جز عشق ِ دلنشین تو، کآرام جان ماست،
دامی ندیده ایم که آزادی آورد

دل را خراب کرد و به گنج هنر رسید
عشق خرابکار تو آبادی آورد

مقبول باد ، عذر کمند افکنان عشق
چشم غزال...

با یک دلِ غمگین به جهان شادی نیست
تا یک ده ویران بود، آبادی نیست
تا در همه ى جهان یکی زندان هست
در هیچ کجای عالم آزادی نیست

"اسماعیل خویى"

رها نمیکند این بغض، وگرنه می گفتم
با شما که عشق، چه می کند با آدم...