چهارشنبه , ۱۴ آذر ۱۴۰۳
نا برادر تا کجا کوله یِ آتَش بَر دوش؟تا به کِی با تو مُدارا کردن؟چو هابیل از برادر دشنه خوردنچُنان یوسُف به چاهِ کین فِکندنبرو دیگر برادر بی برادرندیدم آدم از تو بی وفاتَرنمی بخشم تو را هرگز، به واللهقسم بر روحِ بابا، جانِ مادر...
من آن اَبرَم که می خواهم بِبارمزِ دلتنگی هوایِ گریه دارمدر این بِیغوله نایِ ماندَنَم نیستدلِ خود را به دریا می سِپارَم......
ای ماه ترین ماهِ درخشانِ شَبانَمدوری زِ تو آوَرده دِگر جان به لَبانَم......
اِی شاهِ بی شینِ دِلَمبی رُخِ ماهَت چه کنم؟وامانده اَم با حسرتِچَشم سیاهَت چه کنم؟اَسبِ چَموشِ خاطِراتهر لحظه کیشَم می دهدماتَم میانِ شَطّ ِ رَنججانَم فدایَت؛ چه کنم؟...
قصه یِ آن شاهِ بی رُخ را بِخوان، افسانه نیستبَر فَلاتِ شانه اَش یک عُمر می بایَد گریستاو که از مَرزِ تمامِ خط قرمزها گذشت بعد از آن در کُنجِ عُزلَت از همه دنیا گُسَست...یاسر یزدانی...
تا تو جلو رویِ مَنی آئینه می خواهم چه کار؟هر لحظه مشغولم به تو، آدینه می خواهم چه کار!؟یاسر یزدانی...
گفت: کدامین مُهره چیره خواهَد شددر نبردِ میانِ شاه وُ رُخگفتمَش پاسخَت جمعِ اضداد استجمع شدند وُ برنده شد؛ شاهرخ...یاسر یزدانی...
