متن المیرا پناهی

کاش میدانستم در کدامین خاک قدم میگزاری تا آن خاک را سرمه کرده و به چشمانم بمالم …..


کاش میدانستم در کدامین هوا نفس میکشی تا همچون پرنده به سویت پرواز کنم….



کاش میدانستم به فکر کدامین خاطره هستی تا آن خاطره را برای خود یادآوری کنم….



کاش میدانستم قلبت...

به یوسف عزیز مصر
بگویید دگر نیاید …..

زلیخا دیدگانش بی فروغ شد ……




نویسنده:خانم المیرا پناهی درین کبود

دلتنگ که می شوم می نویسم …..
شاید به گوشش برسانند ظهور کند از عالم غیب .
اما من با نوشتن فقط گویی دلتنگ تر و تشته تر میشوم ….

ظهوررت
در چه سالیست …..

نویسنده:المیرا پناهی درین کبود

بوی بهار می آید





المیرا پناهی درین کبود

اصالت را باید از شیر آموخت

همه رو خورد

همه رو زد

به جز حیوان آبستن را

گفت او مادر است

گرگ در کنارش زانو زد گفت سلطان جنگل بودن حلالت باشد درس بزرگی به ما آموختی زور و بازویت را داشتم اما شعور و دانایی را از تو آموختم...

انسان بی دانش تعریف از خود می کند

شخصی چون ابوعلی سینا فیلسوف و دکترای فلسفه و طبیب هزاران کتاب نوشت و در آخر چنین گفت :

به آنجا رسید دانش من که دانستم همی نادانم




نویسنده:المیراپناهی درین کبود

از گرگی پرسیدند دل رحم بودن را از که آموختی به آن گوسفند آبستن حمله نکردی؟

گفت از انسانی آموختم که برای دزدی رفته بود دید طرف چیزی ندارد ببرد نصف دارایی خود را به او بخشید ،رابین هود

کل دارایی اون گوسفند :بچه ی داخل شکمش بود .انصاف بود...

داستان شیطان را شنیده ای؟
اولش ……. آخرش ……….

طمع بست است





نویسنده اموزنده :سرکار خانم المیراپناهی درین کبود

سپیدی زلف هایم را ببین

ویرانی آرزوهایم است






نویسنده:سرکارخانم المیراپناهی درین کبود

بیت هایم از دفتر بیزارن

از چشم هایم بخوان غزل هایم را






المیرا پناهی درین کبود

در اندیشه ام گر باشی خوش است
مرا با خیال پرواز تو
عمریست زندگانی






نویسنده :المیراپناهی درین کبود

گلبرگ هایم را پر پر نکن

من ریشه در این خاک دارم



متن اموزنده سرکار خانم المیراپناهی درین کبود

مرد بودن به زور بازو نیست


به درک و شعور




المیرا پناهی درین کبود اندوخته ی روانشناسی

تو همان روزنه ی امید هستی

که در قلبم ریشه زدی



پروردگارا






سخن الهی المیراپناهی درین کبود

درد می کند نبودن هایت درون قلبم






المیراپناهی درین کبود

اگر زیبایی به قد و قامت ظاهر بود

زرافه عروس زیبای جنگل

موش هم ساقدوشش بود


روشن فکر باشیم نوشته شده به قلم خانم المیراپناهی درین کبود

ادب عطر خوش آدمیست.




نویسنده :المیراپناهی درین کبود.

انسان مغرور بی دانش همچون درختیست

خشک از آب شده و هیچ بار میوه ای را ثمر نداده ولی همچون سیخ ایستاده بدون هیچ برگ سبزی در گمانش کمر صاف شده اش او را غرور است

درخت پر میوه به قدری بارش سنگین است سر به زیر انداخته نمیتواند صاف...

الله هر نمنه سنون آنالار بیزیم


آنالار سالیقینا




خدایا تمام دنیات برای تو

مادرا برای ما

سلامتی همه مادرا.


مادر المیراپناهی درین کبود

اصالت همان است که اگر به نوک قله ی

کوه رسیدی از بالا به پایین نگاه نکنی

عرش و فرش روزگار در حال چرخش اند



سخن اموزنده



نویسنده:المیراپناهی درین کبود ،دانش اندوخته علم روانشناسی

اسفند ماهی که باشی

قلب دلت زلال همچون قطرات باران که از شکاف آسمان بر صورت معصومت می بارند

اسفند ماهی که باشی

عاشق هوای بارانی مه گرفته ای
عاشق سیب سرخ داخل حوض
عاشق خواندن کتاب در دل باغچه
عاشق عشق بازی با برگ های پاییزی و رقص درختان...

دلتنگتم

کاش عکست نفس می کشید


دایی غلام رضا


نویسنده:سرکار خانم المیراپناهی درین کبود

آتام مون سزلری
آنا مون گزلری

منی شاعر الدی ای فلک



صحبت های پدرم از چشمهای مادرم مرا شاعر کرد ای روزگار


اتا
نویسنده :سرکار خانم المیراپناهی درین کبود.

شیر پادشاهی می کرد جنگل آتش گرفت



نویسنده:المیراپناهی درین کبود