کوچیکتر که بودم، با خودم میگفتم مامانم اینا چطور صبحِ سردِ دنیا رو از زیر پتو پس میزنن، از خواب دل میکنن و میرن سر کار… اما الان… میفهمم آدم وقتی بزرگ میشه دیگه انتخاب نمیکنه بیدار شه، زندگی بیدارت میکنه. میفهمم گاهی دل کندن نه شجاعته، نه بیخیالی… یه...
در قاب خاطره ها می یابم شیرینی خنده های کودکی ام را که در بزرگسالی گم کرده ام بادصبا
بچه بودیم و چیزی نمی فهمیدیم، بچه بودیم و بی خیال بودیم، برای خودمان دنیایی ورای این دنیا ساخته بودیم و در آن سیر می کردیم، شنگول و سرخوشانه تک تک کوچه های کودکی را گشت می زدیم، چرخ می زدیم و برای خودمان خیال های جانانه می بافتیم. بچه...
