سفَر؛ از سُفره خانه؛ تا سرِ کار، برای کسبِ روزیِ حلالی؛ و شب، می آید او، خسته؛ ولی شاد؛ نگاهش، ناب؛ چون آبِ زلالی... شاعر: زهرا حکیمی بافقی (برشی از یک چهارپاره)
تکه ای نان کمی نمک گرسنگی برد برکت سفره را
