سفَر؛ از سُفره خانه؛ تا سرِ کار، برای کسبِ روزیِ حلالی؛ و شب، می آید او، خسته؛ ولی شاد؛ نگاهش، ناب؛ چون آبِ زلالی... شاعر: زهرا حکیمی بافقی (برشی از یک چهارپاره)
هِناکو مِنه که هِناسَم تونی گُلِ رَنگ وِرَنگ چی سِتارَم تونی هِنام کو نَفَس، اِحتِیاجِم تونی شِراو حَلالِ، امتیازِم تونی هِنام کو هِناسَه، بَهارِم تونی صِدا نالِ نال سَر مِزارِم تونی تو ای تَک سُوار، کُل قَرارِم تونی عَزیز دِلِ هَر ایوارَم تونی بیا تاج گُل سَر مِزارم تونی بیا...
زندگی حلال کسانی که عاشقند
حلال، فقط نان روی سفره نیست....! عشق هم حلال اگر نباشد برکت می رود از تمام آغوشها و بوسه ها و دوستت دارمها.....!!!!
تا صحبت آغوش تو شد، مرجع مان گفت چون مایه ی ارامش حال است، حلال است...
خدا نخواست حلالم شوی، حلالم کن به حول قوه ی شیطان هنوز یاد توام
هرچند که هرگز نرسیدم به وصالت عمری که حرام تو شد ای عشق حلالت
هرچه دادم به اوحلالش باد،غیرازآن دل که مُفت بخشیدم.
گیرم که حرام است لبی تر کنم از تو... پیش نظرت تشنه بمیرم چه؟ حلال است؟
