متن سفره

شب یلدا انار دونه دونه
دومصرع فال حافظ عاشقونه
برایت پهن کردم سفره ی عشق
چرا یارم نمی آیی به خونه
اعظم کلیابی
بانوی کاشانی

قدیمتر ها،تلویزیون ها رنگ نداشتند
کانالی هم حتّی نبود که مُدام عوض کنیم
سرمان گرم بود به یک و دو...
کنترلی هم در کار نبود.

تلفن ها به جای بی سیم و زنگهای دل خوش کُنَک
سیم های فرخورده داشتند و زنگهای گوشخراش.

فرشهای_لاکی_و_دستبافت
آن هم چند تا دوازده متری...

خدایا
قربون کَرَمِت
که جمعمون جَمعه
سُفره مون پهنه
غذامون گرمه
می دونم از اون بالا حواست به سُفره ی همه هست
نذار هیچ بنده ای تو آمپاس بمونه و سُفره اش خالی باشه
تا ما هم که به نگاهت سُفره مون رنگینه
بتونیم راحت بخوریم

_سریال دودکش

سفَر؛ از سُفره خانه؛ تا سرِ کار،
برای کسبِ روزیِ حلالی؛
و شب، می آید او، خسته؛ ولی شاد؛
نگاهش، ناب؛ چون آبِ زلالی...
شاعر: زهرا حکیمی بافقی (برشی از یک چهارپاره)

مادر بزرگ

مادر بزرگ گفت:
فرشته ها دارند؛
پدرت را باد می زنند.
گفتم:چرا پدرم...
مادرم دارد فارغ می شود!
باور مادر بزرگ
در نگاهم عجیب آمد
آنگاه که
دست های زمخت
چهره ی مالای پیر
و پره های خالی،
از ماهی؛پدر را دیدم
نگاه خسته او تماشایی نبود
به...

آنجا که سفره اش بوی عشق می دهد
خانه ی مادر است...!

دل پُر از سفره های
خالی ست

سفره ای از فرط ایمان نان نداشت!

سفره ای از فرط نان ایمان نداشت!

دل پُر از

سفره های

خالی ست..

در خویش مچاله، سفره ی خیلی هاست
لبریز نخاله، سفره ی خیلی هاست

لطفا لگدش نزن که حرمت دارد
این سطلِ زباله، سفره ی خیلی هاست

سر سفره چیزی نبود...
یخ در پارچ و پدر،
هر دو آب شدند!
چه دنیای بی رحمیست...

هر سفره ز هرچه خوردنی لبریز است
هر سو نگری بزم طرب‌انگیز است
نوروز مگر برادری کوچک داشت
یاجشن خداحافظی پاییز است!

تکه ای نان
کمی نمک
گرسنگی برد
برکت سفره را