بیو عطش

بدپیله شد موجِ عطش، در شورشِ پنهانِ جان

دامانِ دل، پروانه شد، از پیله‌های پیکرم

پیشتر از آن‌که:
عطش بسوزاند تو را،
در التهابی سخت،
بگیر جان مرا با عشق؛
و زنده کن از نو،
احساس جانم را!

بر جگرم سوز و گدازیست از آتش عشق
عطشم از شربت مرگ
فروکش میشود

عشق یعنی تو بخندی
من از داشتنت
عطشم ببشتر از لحظه اول بشود