متن غم پنهان

لبت با لبم گفت و گو می‌کند و خونم چو می در سبو می‌کند
بسوزد لبت همچو آتش تنم و خاکسترم زیر و رو می‌کند
نشاند مرا در بر آینه مرا با خودم روبه‌رو می‌کند
سر من جهان را به چالش کشد خودش کار ما پشت و رو می‌کند
تن...

درونم پر ز دلتنگی ایست، ولی چشمم نمی بارد.

گرچه جانم کرده باور، منتهای مِهر را
لیک راهی نیست تا، آغوشِ عشق‌آویزِ مِهر

چه حسرت های پنهانی

میان سینه دارم از تو ای دوست.

خبر داری که چشمان سیاهت

شده عشقی پنهان در وجودم.

بهار از راه رسیده من زمستانم هنوز
فصل هایم دست اوست ای دل عاشق بسوز

کاش، می‌گشت رها، از تبِ تنهایی خویش
لحظه‌های عطشِ پُرغمِ پنهانیِ من

هزار کاکُلی شاد
در چشمان توست
هزار قناری خاموش
در گلوی من
عشق را
ای کاش زبان سخن بود...

لبخند شما در واقع اشک هایی هستند که سرازیر نمی شوند.

گاهی پر از حرفی اما سکوت می کنی
تا حرمت ها حفظ شوند…