متن تشنه

چه گواراست این شربت زعفرانی

اما تشنه از محله ما رفت

عباس تعزیه

گر بدانی چقدر تشنه ی دیدار توام
خواهی آمد عرق آلوده به دیدار مرا

با خنجر میون گودال گل لاله رو ز شاخه می بُریدَن


زینب از بالای تَل دید که تن حسینش و به خون کشیدن

آه ، پاره پیکر حسینم جانِ خواهر حسینم

شاه بی سر حسینم

آه ، بارِ دین را تو بردی تشنه لب جان سپردی

از عدو نیزه خوردی...