متن ابر

در آسمانی که نیست
قدم می‌زند
می‌اندیشد
و به ابر بودنش
جرقه جرقه می‌سوزد...

در آسمانی که نیست
قدم می‌زند
می‌اندیشد
و به ابر بودنش
جرقه جرقه می‌سوزد...

غنچه چون می شکفد،
ابر می بارد و خیس می کند لب هایش را،
با نم نم باران بهاری.







شعر:علی نامو
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی

وقتی
قطره قطره
قدم بر می داشتی
نمی دانستم
در چشم هایم داری ابرِ پُرخالی می کاری
امروز
به هر چه می نگرم
باران می بینم!
«آرمان پرناک»

به محض تَر شدن چشم اَبر، بی تردید
به گوش خاک، خبر اتّفاق می افتد
رضاحدادیان

تو ابر ما بودی
ولی جای دیگری باریدی
ما شانس نداشتیم!


برشی از ترانه

ابر هم زن است!
مگر نه اینکه زمستان می شود،
درد زایمان می گیردش و
تگرگ می شود...


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

گویند

پشتِ اَبری تا اَبد پنهان نمانَد،هیچ ماه

ماه من عمرم به پایان شد،چرا گمگشته ای در پشت ابر.................

حسن سهرابی

دلم کویر است
و عشق
ابری سِترون و
سخت، بی بارش .

گردبادی آمد و با دستمال اَبری اش
ماه  از  تخته سیاه آسمانم پاک شد.
رضاحدادیان ۱۴۰۲/۳/۲۲

ابر
پرنده ایست
پرازگریه.
رضا حدادیان

ای ابر چراست روز و شب چشم تو تر
وی فاخته زار چند نالی به سحر
ای لاله چرا جامه دریدی در بر
از یار جدایید چو مسعود مگر

دلم گرفته و حرفی به غیر گریه ندارم
چگونه ابر بگوید دلش گرفته؟چگونه؟

تکه ابری بی پناهم آسمانم می شوی؟
چند بیتی عاشقانه میهمانم می شوی؟

آذر و آبان به سر شد، فصل پاییزم گذشت
خانه ام بی مهر مانده،مهر،بانم می شوی؟

تا غزلخوانی نمانده راه و تنها یک نفس
من قفس گم کرده ام تو آشیانم می شوی

پشت پرچین با اقاقی...

دخترم گفت :
همه چیز زیباست
آسمان زیباست
هوا ، برف ، ابر ،آفتاب زیباست
من گفتم :
زیباترین تو هستی
که دنیا را با چشم های کوچکت
عمیق میبینی
در این دنیا ...
چشم های بزرگ زیادی هستند
که نه می بینند!
نه می خواهند ببینند

✍ رعنا ابراهیمی...

(باران)

نگاهی به آن
تکه ابر بیانداز
تا برایت باران
شوم...

درود بر شرف ابر ها که می گریند
برای اینکه دمی غنچه را بخندانند

شبیه آسمانِ پاییزم
دلگیرم، پر از بغضم ولی ..
ابری ندارم ، برای باریدن

شب که می شد دست دلم را می گرفتم و آسمان را به نظاره می نشستم .
ستاره هارا یک به یک کنار میزدم تا به روی ماهت برسم
قهوه شیرین ترک می نوشیدم و تورا نگاه میکردم ،
تا زمانی که خورشید بتابد و بازهم تورا از من بگیرند...

ابر می بارد و من می شوم از یار جدا

چون کنم دل به چنین روز ز دلدار جدا؟

ابر و باران و من و یار ستاده به وداع

من جدا گریه کنان، ابر جدا، یار جدا

هزار هزار ابر به دنبالم
رهایم کن
باران شوم

وزش باد شانه می زند
زلفان سبز رنگ تپه ها را

غرش پی در پی
می شکافد ابرهای تیره آسمان را

جاری می کند
ابر روی زمین سیلاب اشکهایش را

و زمین با بوی دلپذیرش
خبر می دهد سیرابی خود را

سرخی، آلاله، سپیدی نرگسان منتظر
ساز برگها، آهنگ دلنشین...

ستاره که نه

ابری در آسمان از آن من است

که به شیروانی های رنگی
دلخوش نیست