آمده بود جای تمام نداشته هایم را پر کند... جای تمام کسانی که رفتند، بماند... نمیدانم چه شد از تمام آنها برایم فراتر رفت... از آنها به من دور تر شد... دور مانند گردنبندی که با موج خروشان رود خانه از دست میرود! نویسنده: کتایون آتاکیشی زاده
چه تلخ است شرمساری کبیر از جفای صغیر... چه سخت است رجعت حرف اُلفت از شهوت کُلفت... آه که چه بد غلامانی بودیم که حرف خالق را به شهوتی زود گذر برگرداندیم و با پاره ای از روحش با تمام وجود گناه کردیم و هر چه گذشت از شرافت دورتر...
زندگی منشوریست در حرکت دوار که گاه صورتش سرخ و سفید است و گاه سیاه و کبود.... خوشا روزی که صورت عروس پیشانی سفید زندگی خجل از محبت سرنوشت سرخ و سفید باشد و امان از روزی که صورت خونبس بخت برگشته زندگی دردمند از دست سنگین سرنوشت سیاه و...
این روزا زندگیم به رنگین کمان میماند... رنگین کمانی که در آن نه خبری از احمر و اخضر و ارزق و اصفر نگار ابر ها است و نه خبری از طراوت لبخند آسمان... رنگ رنگین کمان زندگی من تاری روز هایم است که به سیاهی شب هامیماند... سرخی چشمان خیس...
