متن حجت اله حبیبی

کاش !
وقتی می گذشتی ،می گذشتی
و سر بالا می کردی تا ببینی ،قطره اشکی را که بر لبان مژگانم مز مزه می شد...
حجت اله حبیبی

امشب ،
تمام غصه ها را سرمی کشم
تا هیچ عاشقی گرسنه نماند...
حجت اله حبیبی

عزیزم
وقتی ماه به سرزمین دلم پا می گذارد تاریک است
چون خوب می داند که تو ماه سرزمین منی...
حجت اله حبیبی

کاش یکی بود
که بودنش تمام نبودن ها را جبران می کرد...
حجت اله حبیبی

کاش می رفتم
تا افق چشمان و ساحل نگاهت
زندگی ارزش ماندن ندارد...
حجت اله حبیبی

زیر باران مانده ام
تا عکس چشمان تو را ،قطره قطره راهی دریا کنم...
حجت اله حبیبی

آری
تمام شهر تویی
حیف
که نیستی؟!
حجت اله حبیبی

خط من با خط تو ،تا ناکجا آباد بود
زود پیچیدی، نه، پیچاندی مرا
آگاه باش....
حجت اله حبیبی

بابا نان داد.
اما بیچاره برای نان، روزی هزار مرتبه جان داد
حجت اله حبیبی

برای تو
ای بهار زندگی ،باران محبت...
وقتی لب می گشایی،کبوترنجابت ،بال می گشاید و در آسمان امید می چرخد تا بنشیند بر دوشی که شکوفه ی زندگی را پاسبان و مروارید معرفت را نگاهبان است.
تو آفتابی ،آفتاب تلاش ،که ساحل امید را رنگین کمانِ نگاهش جلا و دریای...

قلبت ، می تپید برایم، وقتی ، دستت در دست دیگری نبود
اما امروز ،می تپد ،برای کسی که،
تمام کسم را گرفت...

حجت اله حبیبی

وقتی می خندی
جهان می خندد
اما
پاییز
تاب گریه ی تو را ندارد
از ترس
برگ هایش فرو می ریزد


حجت اله حبیبی

کاش!
من و تو
زیر یک چتر ،می لرزیدیم
و من در آغوشت ، می گریستم
آغوشت ،مرا گرم می کرد
و اشکم تو را...

حجت اله حبیبی

به قرار نیامدی
بی قرار رفتم
حجت اله حبیبی

دعا کن این شب فُرقَت ،به پایانش شود نزدیک
دعای ما گنهکاران، که دیگر، بر نمی گیرد
حجت اله حبیبی

عشق
مَرکَبِ حرکت است
نه مقصد حرکت...
حجت اله حبیبی

دیروز، دوستت داشتم
امروز، می پرستمت
فردا را تو بگو ،
چگونه بمیرم برایت...
حجت اله حبیبی

شبِ سیاه و تو ماهی ،به کهکشان دلم
که جز به دیدن تو ،میل پشت بامم نیست
حجت اله حبیبی

اگر از آدمی ترسناک تر بود
کجا تمثال ما می شد مترسک
حجت اله حبیبی

در این عصری که از سنگ قلب می سازند
که باور می کند قلبی پر از مهر و عطوفت را
حجت اله حبیبی

در آینه
عکس خویش می بینم
کاش، عکس این بود
حجت اله حبیبی

یک قطره اشک، دلم را به آب زد
دردا و حسرتا که شنا برده ام ز یاد
حجت اله حبیبی

گاهی،
نگاهم ، رَدِ نگاهیست، که نگاهی نکرد وگذشت...
حجت اله حبیبی

حکایت دل ما را
خزان
به گریه نوشت
به چشمه های ترک خورده
برگ های پژمرده...
حجت اله حبیبی