متن حسرت وصال

چشم به راهی،
همان دردی ست که آدمی را
سمت دیوانگی می کشاند!
اندوهم بزرگتر از آنست که اشک هایم
توان التیامش را داشته باشند!
بیا ای که نسیمت خوشبو
قلمرویت دلکش
و منی که فراوان به تو دل داده ام...

سالانه های من

شب آمد و سکوت غریبانه های من
باران گرفته غربت ویرانه های من

من ماندم و خیال تو و حسرت وصال
ماهیکه دل سپرده به افسانه های من

بار غمی به دوش خودم می کشم ولی
یاد تو ماند و زخم سر شانه های من

رفتی و...