متن خواب آسمان

دل چو آیینه، ولیکن پر ز گرد روزگار
می‌کشد از خامشی شب تا سحر، رازِ نگار

ماه در چاه است و ناهید از نفس افتاده باز
می‌خورد خون جگر، شبگیرِ بی‌تابِ غبار

باد با دست دعا می‌رفت سوی آسمان
ریخت از دامان او پژواک‌های بی‌قرار

نقش بر دیوار شد تصویر...

در دلی که قفسش میانِ آهن و شب بیدار است،
دختری چون کبوتر، درخت‌های آسمانش را به رویا می‌برد.
با دست‌های لرزان، شکسته‌ی انتظار،
در سکوتی که بر هر دیوارش فرود می‌آید،
چشمانش می‌داند از کجا به این باران افتاده‌ست.
هوای ابری، گمگشته در افق‌های دور،
رهایی را می‌جوید، در...