متن داشتن

لمس دستانت،
همچون وزش بادی ست که تمام اندوه‌ها را می‌برد.

اول باید چیزی را داشته باشی ... بعدا بفکر بهترینش باشی .

اگر چه شک عجیبی به «داشتن» دارم
سعادتی ست تو را داشتن که من دارم !

کنار من بِنِشین و بگو چه چاره کنم؟
برای غربت تلخی که در وطن دارم؟

بگو که در دل و دستت چه مرهمی داری
برای این همه زخمی که در بدن دارم؟

مرا به...

همیشه داشتن و از دست دادن به مراتب آدم را بیشتر ناراحت می کند تا این که از اول نداشته باشی.